Sprankie

Goedemorgen schat,’ zegt mijn vader tegen me, als ik op een ochtend met mijn pyjama de huiskamer binnenkom.
‘Heb je lekker geslapen?’
‘Mag Janneke komen eten vanmiddag mam,  ze moet altijd overblijven en dat vind ik zielig. En oh ja dan moet je geen ham kopen want ze eet geen vlees.’
‘Ja we kennen die principes van juffrouw Krelage’, zegt mijn moeder niet zo vriendelijk en steekt een sigaret op. Vies!
‘Hoe kun je je dochter dat al aandoen op zo’n leeftijd?’ gaat ze verder.
‘Het kind krijgt gewoon niet de goede voedingsstoffen binnen. Maar het kan echt niet vanmiddag, zie je niet dat we het heel druk hebben, papa en ik. De verhuizers komen volgende week al.’

‘Dan wil ik twee boterhammen met hagelslag meenemen voor juffrouw Krelage. Met roomboter. Dat vindt ze lekker.’
Vlinder krijgt geen antwoord en begin de boterhammen alvast te smeren. Lekker met veel boter en hagelslag!
‘Heb je de cavia  al eten gegeven?’ vraagt mijn moeder.
‘Je vergeet hem ook steeds nieuw zaagsel te geven.’
‘Sprankie is een meisje,’ zegt Vlinder boos. ‘Hoe vaak moet ik je dat nou zeggen.’
Nu wordt mijn vader link.
‘Wil je niet zo’n toon tegen je moeder aanslaan Vlinder! En schiet eens een beetje op want je moet al over een uurtje naar school.’
‘Sprankie wordt trouwens dikker, dat zei juffrouw Krelage op dierendag.’
‘Dan geef je hem te veel eten en dan is het logisch,’ antwoordt mijn moeder.  ‘Wil je nu opschieten?’

Het hok van de cavia staat tegenover mijn bed. Ik doe het deurtje van de kooi open maar het is niet makkelijk om het diertje te pakken.
‘Rustig maar Sprankie,’ fluister ik.
‘Wees niet bang. Je zult het vast wel leuk vinden in je nieuwe huis. Ik ben toch bij je?’
Dan duw ik het beestje een beetje van me af.
‘Wat ben je toch dik geworden, foei!’
‘Krelis is slank bij jou maar die is zo sloom, jullie vinden het samen helemaal niet zo leuk.’
Krelis is de cavia van mijn broer die het een beetje luxer heeft want die heeft een veel groter hok met een houten stronk erin waaraan hij wel eens vrolijk zit te knagen.
‘Als Krelis Sprankie ontmoet zegt hij heel sloom ‘hoi’, vertel ik altijd tegen Judith.
En ‘Sprankie is zes jaar en ik zelf al zeven.’

Vlinder pakt de cavia op en loopt de trap van de gang af.
‘Nu goed luisteren want ik vertel het je maar één keertje. Weet je het nog? Je hok is links van de trap.’
Ze zet de cavia op de eerste trede en de pootjes op de tweede trede.
De cavia springt langzaam naar boven, rent de slaapkamer in en gaat in een hoek van de kamer zitten uit hijgen.
‘Punten, punten,’ roept Vlinder nog.
‘Vandaag geef ik je een acht voor goed gedrag  en morgen gaan we je leren hoe je naar beneden kunt lopen.’
Dan pakt ze het bakje van mijn cavia en strooi er wat brokjes in.
‘Nu ga ik douchen, en als ik terugkom gaan we koppetje duiken. Je moet echt wat afvallen.’
‘Hoe ver ben je?’ roept mijn moeder van beneden.

Vlinder pakt haar dagboek uit haar laatje.

Gisteren was juffrouw Krelage erg lief. Ze vroeg of ik haar cavia eten wil geven als ze op vakantie is. Ze zei ook dat ze wel van een boterham hield maar dat ze een baby’tje krijgt en dat het niet goed is als ze teveel chocola eet. En ook dat het leuk is dat ik in een ander huis ga wonen. Sprankie moet naar de dokter. Ik moet dat zeggen tegen mama maar die heeft het druk. Het gaat goed met Sprankie.  Ze zal heus wel wennen in het nieuwe huis. Juf Krelage heeft het zelf gezegd.