Ik ga een verhaaltje schrijven over een mevrouw in de straat. Ik ken haar naam niet, ze is Turks en ze is erg lief. Ik kom haar vaak tegen en dan voeren we gesprekjes. Ik schat haar een jaar of 70 en onlangs is haar man overleden, daar was ze erg van in de war, de arme schat. Hij is lang ziek geweest. Ik noem haar het theelepelvrouwtje want ze is klein en dik en grappig. Zo lief. Toen het slecht met me ging, belde ze wel eens aan om te informeren hoe het ging.
Ik kende één Turks zinnetje : pijn stilt de pijn, water de krampen: aci acyryki, su sanccryi. Ik vind het een mooi gezegde. Als ik haar nog eens zie zal ik het zeggen, deze lieve dame van het oosten. Ingrid Karsten