Ik ga een verhaaltje schrijven over mars. Het is een vreemde planeet met zwarte stippen op een bol en veel kraters. Niet zo lang geleden stond mars centraal en kon je hem met het blote oog waarnemen. Ik heb het zelf niet gezien want hij stond te ver en het was erg laat. Maar ik mis die sensatie wel. Soms gaan Léon en ik vliegtuigen spotten en dat vinden we magisch. Zo’n groot ronkend toestel, verloren in de ruimte. Op mars is geen leven, helemaal niets. Wrakstukken! Niet de moeite waard. Toch vond ik het leuk dat je er zo maar even naar kon kijken. Al is er geen leven, al is het eigenlijk een hartstikke lelijke dode planeet. Je hebt toch met een hele andere manier van leven te maken en misschien leven er toch wel wat beestjes, dat weet ik niet. En als je het echt niet meer weet dan pak je maar een echte chocolade Mars. Die zijn tenminste lekker! Zeg het voort!
