Ik ga een verhaaltje schrijven over mijn barbies. Ze heette Ken en Kelly en toen ik klein was speelde ik complete erotische scenes met ze. Dat vond ik leuk. Vriendinnen waren verplicht om mee te spelen en wilden dat helemaal niet. Zo had je Luukje Neuheus die dan dreinend zei: ‘Ingrid ik heb er geen zin in.’ Maar ik was onverbiddelijk. Zij moest de man spelen en ik de vrouw en waarom ze altijd in seksstand moesten staan is me een raadsel. Toch heb ik het vrij lang volgehouden. Dat was lang voor de bouquetreeksen die ik verslond op bed onder het genot van een zak chips en een fles cola. De erotische scènes verslond ik. En ik was constant verliefd. Onbeantwoorde liefdes meestal. Waarom weet ik niet. Ik was niet bijzonder lelijk maar wel heel schuw. Rob de Soete. Een vriend van Dianna uit Australië die ik op de lagere school liet kennen. Zij was met hem en toen weer met Olaf. Uiteindeljk begon hij wat met mij. We waren veertien, Dianna en ik en speelden Abba. Mimeden Abba. Als ik naar de kapper ging zei ik’ hetzelfde haar als de blonde Agnetha.’ wat natuurlijk niet kon. Ja dat waren leuke tijden met zijn allen op het grasveld. Maar Rob kon niet goed kiezen en uiteindelijk kregen Dianne en ik er steeds ruzie over. Zij was een stuk ouder dan ik. Had een vermoeiende relatie met haar ouders. Moest zorgen en koken. Ik hield veel van haar, dat wel. Zij leerde me de kneepjes van het opmaken en de kleding uitzoeken. Zij was in zekere zin haar leeftijd ver vooruit. Uiteindelijk is ze terug geïmmigreerd naar Australië. In tranen. En daar leerde ze een lieve man kennen. Ik heb haar toen nog één keer teruggezien. We hadden een afspraak om elkaar in 2000 te treffen op het grasveld maar daar is niets van terecht gekomen. Soms vraag ik me af hoe het met haar gaat. Of ze kinderen heeft en gelukkig is. Ik weet zeker dat als ik haar zou zien we de draad weer zouden kunnen oppakken want ze was een meid uit duizenden. Dianna ’t Hoen heette ze toen nog met een Nederlandse stiefvader maar haar ouders gingen scheiden. Hoe zou het met haar gaan? En met Luukje Neuhaus? ‘Ingrid ik heb geen zin meer, vind je het erg?’ Nee natuurlijk niet want dan speelden we maar schooltje. Punten, punten, punten! En zij was de leerlinge en ik de harde juf. Het lesgeven zat toen al in mijn bloed en ik had dezelfde pen als de juf. En hetzelfde kopje koffie.
Vandaag ging ik vliegtuigspotten. Er zitten daar genoeg mensen te kijken naar stijgende en landende vliegtuigen. Het is een meesterlijk gezicht. We maakten ook foto’s. Léon slaapt al, het was een vermoeiende dag.
Welterusten Nederland!
Ingrid